Page 518 - SİNCAN TARİH VE KÜLTÜR ATLASI
P. 518

1. SİNCAN KELİMESİ VE ANLAMI





                      Sincan kelimesinin kökü bilinmemektedir. Günümüzde yer ve bitki ismi
                  olarak kullanılmaktadır. Türk Tarih Kurumu’nun Türkçe Sözlüğü’nde “Sincan
                  öz. a. (si’ncan) Ankara iline bağlı ilçelerden biri” ibaresiyle verilmiştir. 143

                      Osmanlı dönemi 1530 yılı tahrir defterlerinde Anadolu ve Balkanlar’da
                  “Sincan”, “Sincanlu”, “Ulu Sincanlu” (Büyük Sincanlı), Kiçi Sincanlu” (Küçük
                  Sincanlı), “Sincanözü”, “Sincantepe” ve  “Sincani” ibâresiyle yazılmış mezra,
                  köy ve nahiye isimleri bulunmaktadır.

                      Sincan köyü, Kasaba nahiyesi (Ankara Livâsı),     144  Sincan köyü, Hüse-
                  yin-abad nahiyesi, Sincanlu mezrası, Karahisâr-ı Behramşah nahiyesi (Si-
                  vas ve Tokat Livâsı), Sincan mezrası, Ziniski nahiyesi (Malatya Livâsı),    145
                  Sincanözü köyü, Devrekani nahiyesi:, (Kastamaonu Livası),       146  Sincantepe
                  köyü, Hısn-ı Keyf ve Siird Kazaları, 147  Sincani köyü, Kalkandelen kazası, 148
                  Sincan köyü, Temrezler nahiyesi (Karesi Livası),   149  Ulu Sincanlu nahiyesi,
                  Karahisâr kazası (Karahisâr-ı Sahib). 150

                      Günümüzde Sincan ilçesinden başka Anadolu’da Sincan (Tutak-Ağrı), Sin-
                  can (Alaca-Çorum), Sincan (Dörtyol-Hatay), Sincan (Divriği-Sivas) yerleşme-
                  leri; Sincan Ovası Afyonkarahisar, Sincan Şelalesi (Hatay ve Balıkesir’de Sin-
                  can Dağları bulunmaktadır.

                      Cevdet Türkay’a göre Osmanlı döneminde “Sincan, Sincanlı (Sincanlu)”
                  bir aşiretin adıdır. Bu aşiret Kütahya, Ankara Mardin ve Rakka sancaklarına
                  yerleşmiştir. 151  Yörükân taifesinden olan “Sincan, Sincanlı (Sincanlu), Sincan-
                  mardin” cemaatleri Rakka, Ankara, Kütahya, Alâiyye ve Kayseriyye sancakları,
                  Mardîn kazası (Diyarbekir Eyâleti), Kirmasti ve Mihalic kazaları (Hudâvendi-
                  gâr Sancağı), Mut kazası (İçel Sancağı)’na yerleşmişlerdir. 152

                      Hicri 984 (1577) tarihli bir belgede Halep Türkmenlerini oluşturan Beğ-Dil-
                  li boyu arasında Sincan Obası geçmektedir. Beg-Dilli boyu Oğuz Türkleri’nin
                  Boz-Ok koluna mensup Yıldız Han’ın oğullarındandır. Yine bu Beg-Dilli koluna
                  mensup Anadolu’daki Yeni-il bölgesinde, Sultan III. Murad Hân (1574-1595)
                  devrinde Sincan Obası 80 hane olarak görülmektedir. Kuzey Suriye’deki Türk-
                  menlerden olan bu Beğ-Dilli boyuna mensup bir grup, Safevi Devleti’nin kuru-
                  luşuna katılmışlar ve İran tarafına gitmişlerdir. 153  Bu grup İran’da Irak-ı Acem
                  Vilayeti’nin Yezid Sancağı’nın 70 km. güneydoğusunda Sincan adlı bir kasaba
             502
   513   514   515   516   517   518   519   520   521   522   523